روایتگری در شاهنامه بر مبنای گفتگو است

کد مقاله : 1208-CPLLR

نویسندگان

الهام آزادی رنجبر *

چکیده مقاله

بخش اعظمی از شاهنامه، حاوی گفتگوهای متفاوت و متعدد می باشد، اهمیت این عنصر در چگونگی روایت پردازی، ارتباط با مخاطب و تفهیم برخی اهداف سراینده غیرقابل انکار است. این مقاله با روش تحلیلی- توصیفی و همچنین بسامدگری نمونه ای از برخی دفترهای شاهنامه به تصحیح جلال خالقی مطلق در نظر داشته برخی از کارکردهای گفت وگو که از فراوانی بیشتری برخوردار است را استخراج و تحلیل نماید. همچنین با بررسی تأثیر گفت و گو بر عمل و کنش شخصیت ها و پاسخ به این سؤال که؛ روایتگری در شاهنامه بیشتر بر پایة بیان راوی است یا بر مبنای گفت و گو، به خوانش ابیات این اثر حماسی دست زده است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که انواع و اقسام گفت و گو در پیشبرد داستان های شاهنامه نقش مهمی ایفا می کند و میزان استفاده از گفت وگو در هر سه بخش شاهنامه که شامل؛ بخش اساطیری، پهلوانی و تاریخی است از فراوانی یکسانی برخوردار است. براساس جدول‌ها و نمودار آماری، بالغ بر 70% ابیات شاهنامه از بستر عنصر گفت وگو، به خلق و روایت و پیشبرد داستان منجر شده است.

کلیدواژه ها

شاهنامه، عنصر گفت وگو، کار گفتارها، گره گشایی و گره افکنی، کشمکش و تقابل، هشدار و روشنگری.

وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی