| نمادینگی آتش در شعر فولکلور کُردی (گویش کلهری) |
| کد مقاله : 1182-CPLLR |
| نویسندگان |
|
کیومرث زرافشان1، موسی پرنیان *2 1ندارم 2دانشیار |
| چکیده مقاله |
| ادبیات هر ملّتی آیینۀ تمام‌نمای باورها، رازها و رمزهای آن ملّت است زیرا هر آنچه که در یک جامعه وجود داشته باشد می‌تواند در ادبیات آن جامعه بازنمون یابد .قدما بر این باور بودند که جهان از چهار عنصر خاک و باد و آب و آتش تشکیل شده است که به آن آخشیجان می‌گفتند. به باور آنان هر چه در جهان است برآیندی از آخشیجان است. آتش یکی از این چهار عنصر است که به واسطۀ ساختار و کارکردش در زندگی بشری، بسیار مورد توجه بوده است. این عنصر آنچنان مهم بوده است که در میان ملل مختلف جلوه‌های متنوع اسطوره‌ای پیدا کرده است. آتش در ادبیات کُردی بسامد قابل توجه دارد. در این پژوهش که به شیوة توصیفی- تحلیلی و به روش کتابخانه‌ای صورت گرفته است، شعر سنتی کردی (گویش کلهری) از جهت نمادینگی آتش در آن مورد واکاوی و کاوش قرار گرفته است. برآیند پژوهش نشان می‌دهد که شعر سنتی کُردی (کلهری) باوجود سادگی حاوی نکاتی است که ریشه در اسطوره‌های کهن ایران زمین دارد. آتش در این نوع از شعر در سه وجه مادّی، مینوی و اسطوره‌ای و غنایی کاربرد دارد. |
| کلیدواژه ها |
| اسطوره، آتش، ادبیات کُردی، نماد |
| وضعیت: پذیرفته شده |