| بررسی انواع شفابخشی با امورمعنوی در متون عرفانی فارسی تا قرن هفتم |
| کد مقاله : 1140-CPLLR |
| نویسندگان |
|
افروز خدابنده لو *1، سید محسن حسینی موخر2 1ندارم 2دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) |
| چکیده مقاله |
| یکی از انواع کرامتهای مندرج در متون عرفانی فارسی شفابخشی است. بر مبنای حکایت ها و گزارش های این متون می توان گفت شفابخشی، متوسل شدن به قدرت فرا‌طبیعی و قدسی انسانی مقدس (برخی از مشایخ صوفیه) برای درمان دردها و بیماری هاست. پرسش اصلی این پژوهش،که به شیوه توصیفی-تحلیلی صورت گرفته، طبقه بندی و تحلیل گونه معنوی شفابخشی است؛ این شفابخشی‌ها از طریق آیین‌ها یا مناسکی چون خواندن دعا، نماز، قرآن و استماع آن صورت گرفته‌است. سه روش مزبور به دو صورت دائمی وموقت در کرامت‌ها مشاهده می‌شود. در شیوه دائمی بیمار و صاحب واقعه پس از استشفا برای همیشه بهبود یافته و بیماری به طور کامل از وجود شخص زائل می‌شده‌است. صورت موقت آن بیشتر به صاحبان کرامت اختصاص دارد که برای انجام امور معنوی و ادای فرایض به طور موقت صحت یافته و پس از آن به حال سابق بازمی‌گشته‌است. در بین امور معنوی شفابخشی از طریق دعا بسامد بیشتری داشته و شفابخشیدن با نماز بسامد کمتری دارد. |
| کلیدواژه ها |
| متون عرفانی، شفابخشی، قرآن، نماز، دعا |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی |