| تاثیر روش‌های تدریس سنتی و استفاده از رسانه‌های دیجیتال بریادگیری زبان و ادبیات فارسی |
| کد مقاله : 1138-CPLLR |
| نویسندگان |
|
پرویز شیبانی * ستاد یار گروه آموزشی رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان تهران. ایران |
| چکیده مقاله |
| این پژوهش با روش تحقیق کتابخانه‌ای و رویکرد توصیفی-تحلیلی، به بررسی تأثیر روش‌های تدریس سنتی و نوین بر یادگیری ادبیات فارسی پرداخته است. داده‌ها از طریق تحلیل محتوای منابع معتبر علمی شامل مقالات، پایان‌نامه‌ها، کتب آموزشی، و گزارش‌های پژوهشی مرتبط با آموزش ادبیات فارسی گردآوری شدند.این پژوهش بر نقش کلیدی بازیوارسازی و فعالیت‌های گروهی در جلب توجه نسل دیجیتال به متون کهن فارسی تأکید دارد.تحلیل داده‌ها حاکی از آن است که این روش‌ها با ایجاد تعامل پویا بین یادگیرنده و محتوا، امکان شخصی‌سازی آموزش و دسترسی به منابع غنی ادبی را فراهم می‌کند.یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که روش‌های فعال تدریس با استفاده از از فناوریهای دیجیتال، نرم‌افزارهای تعاملی، واقعیت مجازی پلتفر‌م‌های چندرسانه‌ای، در مقایسه با شیوه‌های سنتیِ مبتنی بر سخنرانی و حفظیات، تأثیر چشمگیری بر ارتقای درک زیبایی‌شناختی، تقویت تفکر انتقادی، و افزایش مشارکت دانش‌آموزان دارد. با این حال، چالش‌های جدی مانند کمبود زیرساخت‌های فنی در مناطق محروم، مقاومت بخشی از جامعه آموزشی در پذیرش نوآوری‌ها، و نیاز به بازبینی محتوای درسی برای هماهنگی با روش‌های نوین وجود دارد. این پژوهش پیشنهاد می‌کند که آموزش معلمان در حوزه فناوریهای آموزشی، تدوین راهبردهای ترکیبی مانند تلفیق کلاس‌های حضوری با ابزارهای دیجیتال، و تولید محتوای ادبی سازگار با نیازهای عصر حاضر، می‌تواند شکاف بین روش‌های سنتی و نوین را کاهش دهد. در نهایت، این پژوهش نشان می‌دهد که تحول در شیوه‌های تدریس ادبیات فارسی، نه‌تنها به حفظ اصالت این میراث فرهنگی کمک می‌کند، بلکه آن را به ابزاری کارآمد برای پاسخگویی به چالش‌های آموزشی قرن جدید تبدیل می‌نماید. |
| کلیدواژه ها |
| روش‌های نوین تدریس، یادگیری ادبیات فارسی، فناوری آموزشی، بازیوارسازی ، تفکر انتقادی، آموزش ترکیبی |
| وضعیت: پذیرفته شده |