| تأثیر آموزش دستور زبان فارسی با روش بدیعه‌پردازی بر توانش گفتاری دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه سه تبریز |
| کد مقاله : 1101-CPLLR |
| نویسندگان |
|
ستار پیر عین الدین *1، شکوفه دارابی2، اکبر ابراهیمی اورنگی3، مینا صحاف امین4 1گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فرهنگیان علامه امینی تبریز 2گروه ادبیات دانشگاه فرهنگیان فاطمه الزهرای تبریز 3گروه علوم تربیتی دانشگاه فرهنگیان علامه امینی تبریز 4آموزش و پرورش ناحیه 3 تبریز |
| چکیده مقاله |
| آموزش به شیوه بدیعه‌پردازی، راهی برای پرورش تخیل و کسب و تحلیل اطلاعات است. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش دستور زبان فارسی با روش بدیعه‌پردازی بر توانش گفتاری دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه ناحیه سه تبریز در دو درس (خاطره نگاری و نثر ادبی) از کتاب نگارش سه، صورت‌گرفته است. جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر پایه دوازدهم ناحیه 3 آموزش‌وپرورش تبریز به تعداد 3000 نفر و نمونه آماری شامل دو کلاس سی نفره از دانش‌آموزان پایه دوازدهم بود که به‌صورت نمونه در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفته‌اند. ابزارهای اندازه‌گیری به‌کاررفته در پژوهش، شامل مداخله آموزشی به شیوه بدیعه‌پردازی در چهار جلسه برای کتاب نگارش 3 و دو جلسه برای آموزش دستور زبان فارسی است. هم چنین آزمون پیشرفت تحصیلی در درس نگارش 3 و دستور زبان فارسی، جهت اندازه‌گیری میزان توانش گفتاری صورت گرفت. ابزار پژوهش شامل سؤالات تستی محقق ساخته، بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار آماری spss و برای سنجش فرضیه‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش، نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین میانگین نمرات دو گروه کنترل و آزمایش وجود دارد و میانگین نمرات گروه آزمایش، بالاتر از گروه کنترل است و دانش‌آموزانی که به شیوه الگوی بدیعه‌پردازی آموزش‌دیده بودند، میزان یادگیری و انگیزه بیشتری نسبت به گروه آموزش به شیوه سنتی داشتند. |
| کلیدواژه ها |
| بدیعه‌پردازی، دستور زبان، توانش گفتاری، دانش‌آموزان متوسطه دوم |
| وضعیت: پذیرفته شده |