| بررسی سنخیت عاشق ومعشوق در مثنوی مولوی |
| کد مقاله : 1081-CPLLR |
| نویسندگان |
|
توران رزمجو * استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران |
| چکیده مقاله |
| چکیده: این مقاله که پژوهشی است در باره "سنخیت عاشق و معشوق در مثنوی" با توجه به این که مولانا در مثنوی مکرر و با بسامد بسیاری به اصل همجنسی و جذب و کشش اشاره کرده است، شایان تحقیق و بررسی است . در این پژوهش به اصل "سنخیت" که عامل اصلی کشش دو سویه است، اشاره شده است همچنین عشق و علاقه ای که سنخیت به وجود آورنده آن است فقط منحصر به عشق و علاقه مذکر و مؤنث به یکدیگر نمی شود بلکه هر نوع عشق و محبتی را شامل می شود. کمال عشق در رسیدن به وحدت است و بالاترین مرحله عشق اتحاد عاشق و معشوق است که باعث می شود خود بینی عاشق از بین رفته و او به مرحله فنا برسد.نکته دیگری که در این پژوهش به آن اشاره شده است، عشق مجازی و حقیقی است. در مثنوی هدف اصلی رسیدن به عشق حقیقی است اما عشق های مجازی را پلی برای رسیدن به عشق های حقیقی دانسته است و مولانا بر این باور است که اگر عشق های مجازی پاک و بی شائبه باشد، بر اساس "المجاز قنطره الحقیقه" راهی می شود برای رسیدن به حقیقت. همچنین در این مقاله، به شباهت اصل سنخیت با همانند سازی در روان شناسی اشاره شده است. |
| کلیدواژه ها |
| واژه های کلیدی: سنخیت، جذب، اتحاد عاشق و معشوق، عرفان و تصوف، عشق در مثنوی |
| وضعیت: پذیرفته شده |